Na Wawel, na Wawel,
Krakowiaku żwawy!
Podumaj, potęsknij
nad pomnikiem sławy.

Dzieje twojej ziemi
na grobowcach czytaj,
twoich wodzów groby
uściskiem powitaj.

Popatrz się ро górach,
ро dołach, równinach,
niech Polski miłością
krew ci zawrzy w żyłach.

Tu twych ojców kości
bieleją spod sochy,
tam w powietrzu drgają
braci twoich prochy.

Przyłóż usta do nich
słodyczy wysysaj
na ich łonie głowę
do snu ukołysaj.

Do snu ukołysaj,
niech się przyśnią tobie
tysiące, tysiące,
со już legły w grobie.