Яшчэ ня вечар
(Д.Останьковіч, Г. Бураўкін)

Яшчэ ня вечар, мілая.
Яшчэ ня вечар.
Наперадзе ў нас тысяча сустрэч.
І будзе бэзам новы май расквечаны.
І салаў’і аглушаць насамрэч. 
І ўзыйдуць зоркі раннія над вязамі.
І ты даверыш cон майму плячу,
І тыя словы, што яшчэ ня сказаны,
Табе я нечакана прашапчу. 
І засмяецца маладзік у фортцы.
І вернецца блакітны вецер наш...
А калі раптам нешта не паўторыцца,
То літасціва тое не заўваж. 
І не бяда, iто бэз цвіце ня вечна
І лісьце асыпае вяз ня раз...
Яшчэ ня вечар, мілая. Яшчэ ня вечар.
Вясна яшчэ не разлучыла нас...