Әнием
ОригиналТранслитерация
Көзгегә карап куям да
Сине күргәндәй булам.
Мин бит синең “алмагачтан
Ерак төшмәгән алмаң".
 
Кушымта:
Әнием! Әнием, әнкәй – күз нурым!
Сиңа тик! Сиңа тик багышлыйм җырым.
Хәрчакта! Назларың белән җылытып
Яшә син! Кадерлем, кояштай балкып.
 
Сандугач талларга кунып
Балаларына сайрый.
Син булганда яннарымда
Минем күңел дә җырлый.
 
Кушымта.
 
Кадерләп, назлап үстергән
Гөлләрең чәчәк аткан.
Тормышым гөлдәй булганга
Рәхмәт җиткерәм җырдан.