Był taki czas,
gdy nikt z ziemi nie zebrał zbóż
i ptak żaden nie szukał już
miejsca dla swych gniazd.

Był taki czas,
kiedy oczom zabrakło łez
i nie pytał nikt, jak to jest,
tylko ściskał pas.

I visów szczęk
grał do tańca, do tańca grał
i pryskał lęk,
stawkę każdy znał.

I w taki czas
przyszło wygrać nam stawkę swą,
stawkę większą niż życie, co
się przydarza raz.

Aż przyszedł czas
jak daleki dziewczyny śpiew,
jak znad rzeki szum cichy drzew,
odmieniony czas.

I trwa ten czas,
lecz z nim razem każdego dnia
wciąż pamięć w nas
niezgojona trwa.

Aż przyszedł czas,
gdy zaciążył ziemi łan zbóż
i ptak zdążył odnaleźć już
miejsce dla swych gniazd.

O tamtych dniach,
kiedy każdy znał stawkę swą,
stawkę większą niż życie, co
się przydarza raz.

Перепутана очередность 6-й и 7-й строф