А Лявоніху Лявон палюбіў, 
 Лявонісе чаравічкі купіў; 
 Лявоніха, душа ласкавая, 
 Чаравічкамі палясківала. 

 Як я молада ў матулькі жыла, 
 Як вішэнька у садочку цвіла, 
 Цвіла, цвіла да пацвітывала, 
 З малайцамі ды пагулівала. 

 Ой, Лявоніха, Лявоніха мая, 
 Ты такою прыгажуняй не была. 
 Як збяромся мы у свята пагуляць, 
 Нам Лявоніхі свёй не пазнаць. 

 Ах Лявоніха, Лявоніха мая, 
 Ты сягоння, нібы ружа, расцвіла, - 
 Расцвіла буйнымі кветкамі 
 З добрым мужам д і  дзеткамі.

 Ой, згубіла мяне мамачка мая, 
 Што за цябе мяне замуж аддала, 
 Ой, чаму-ж цябе пярун не забіў, 
 Як ты мяне маладую палюбіў. 

 Лявоніха, Лявоніха мая! 
 Нехай цябе любіць чорт, ды не я, 
 А дзе-ж тыя кавалёчкі жывуць, 
 Што новыя тапарочкі куюць? 

 Куюць, куюць ды пазванываюць, 
 Нашых дзевачак падманываюць. 
 Куюць, куюць ды пазванываюць, 
 Нашых дзевачак падманываюць. 

 Ай, Лявоніха, Лявоніха мая, 
 Несалёную капусту дала, 
 А Лявона ды і орт не бярэць: 
 Несалёную капусту жарэць. 

 А Лявоніха не жонка была, 
 Нямытую мне кашульку дала, 
 Нямытую, некачаную. 
 У суседа пазычаную.