Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam 
 Na pierwszej stacji, teraz, tu! 
 Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat bo wysiadam 
 Przez życie nie chce gnać bez tchu 

 Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę 
 Gubiąc wątek i dni 
 A jakiś bies wciąż powtarza mi: prędzej! 
 A życie przecież po to jest, żeby pożyć 
 By spytać siebie: mieć czy być?
 Bo życie przecież po to jest, żeby pożyć 
 Nim w kołowrotku pęknie nić 

 Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę
 Gubiąc wątek i dni 
 A jakiś bies wciąż powtarza mi prędzej!

 Niech ktoś zatrzyma wreszcie świat, ja wysiadam 
 Na pierwszej stacji, teraz, tu! 
 Już nie chce z nikim ścigać się, z sił opadam 
 Przez życie nie chce gnać bez tchu 

 Będę tracić czas, szukać dobrych gwiazd 
 Gapić się na dziury w niebie 
 Jak najdłużej kochać ciebie 
 Na to nie szkoda mi zmierzchów, poranków 
 i nocy.

 Jak w kołowrotku bezwolnie się kręcę 
 gubiąc wątek i dni
 a jakiś bies wciąż powtarza mi prędzej
 bo życie przecież po to jest ,żeby pożyć
 by spytać siebie : mieć czy być?
 bo życie przecież po to jest, żeby pożyć
 nim w kołowrotku pęknie nić