Find out what's under the mask. Social and dating network.

Atreus: You're giving me your axe? Stell es hverr si an, es slikt getr i'opa. Prosa: Ueberschrift in K, ira borgnyio oc oddrvno mit roter tinte.

Now After what they witnessed, it is about time Thor gets involved. Because this game has basically nothing to do with Norse mythology outside of being a Greatest Hits album.

Find out what's under the mask. Social and dating network. - This site uses cookies and other tracking technologies to differentiate between devices, personalize service, analytical and statistical purposes and customize content and ad serving.

Þeyiu uar hann til þess tregr, þottez uita at fylgir uegr. Kemr hann austr ª jarlla fund einkar fliott j samri stund; uirda gladdi uingan fornn ok uilldu heidra menia þornn. Jarlla uard nu aulværd sienn, eyiar þiggr hann j lien; sigldi hann heim med sæmdum gladr; sidan giorezt hann þeira madr. I Færeyiar fer hann heim, feck hann sæmd af jorllum tueim; eyiarskeggiar yglduzt helldr. Odrenn trv ec verdi felldr. Þ rande tok at þrvtnna modr, þotti hagrenn eigi godr; uar hann þvi opt um styriold stirdr ualldi suiptr ok litils uirdr. Soguna fylla fiorir menn, fædaz upp med Þrandi en, Sigurdr hringr er sialldan blautr, sidan nef ndiz Þordr ok Gautr. Sigurdr fra ec at syndizt fridr, sialldan uar hann j lyndi blidr, lidadiz har j locka bleikt; leikit hefr sa morgum seikt. Mentum hladen uar menia þollr, morgum uar hann þo ecki hollr; Sigmundi geck seggrenn næst vm sund ok tafll en annat fæst. Þordr en lagie er þrautar har, þrystiligr ok nockut grar, ramr at aflle ok raun miog digr; ranenn framdi hann meiri en sigr. Þrandr hefr ª lofda lagt langa elsku, þat er mier sagt; brogdum uonduzt barmar tueir, brodr synir hans uoru þeir. Gautr en raude er geyse sterkr, getit er ecki at hann se merkr; hann uar Þrandar systr son; seggia tel eigi þessara mun. Auzur gat ser arfa þann, eigi hitte frægri mann, Leifr uar med Þrande þa; þar munu ganga sogur j fra. Sigmundr ol uit sini qonu, sagt uar af þui, fiora sonu; Þoralfr uar þroska gæddr, þo uar Steingrim sidar fæddr. Brandr ok Here eru barmar tueir, badir voru sagdir þeir; drottum syndar dygdir let dottir hans, er Þora het. Þora er bædi þrifen ok uitr, þeygu slik j eyium sitr, manuit i prydd ok margre dad, miog eru hennar spaklig rad. Þegar sem eyddiz Olafs ualld, eptir uard sig kristnne halld; lifdi huer sem lysti nær langa stund sem fregnnum uær. Sigmund hellt uel sina tru, sa let reisa kirkiu nu; bædi hion ok heima lydr hafa þat allt er bonden bydr. Þrandr hafnar þessum sid, þar med allt hans skylldu lid, kristnne red at kasta hann; kyndugri feck uarlla mann. Þessu næst er þing uar stefnt Þrandr kom, sem fyr var nefnt, Sigmundr kuaddi hann synu bratt; sidan talar ª þenna hatt. Brestis son kuedz beint um þad breyta ecki j nockurn stad Hakonar jarlls at hallda dom; hinn let næsta vestnna Rom. Ytar uaxa upp hia mier, ecki fa þeir gott af þier; reckar ætti riken half, r aun miog byzt oss sneypan sialf. Mier hefr ueitta marga sman, meizlen stor ok aura þian; kalla ec rett þu kugadir mic, ef kempur slikar hrædaz þic. Þo er þat eitt firi ollu geng r, ec mun minnazt hote leingr, neyddr uar ec at neita Þor; nu er þat syntt at jlla for. Allar stundir une ec þui uest, einnenn kann mier hugna flest, madrenn erttu micill ok frægr, mætte uerda ec yrda slægr. Saude fra ec at soktu þeir sid um haustit frændr tueir; Einar fylgir þegnum þratt; þesser treysta sinum matt. Littlu nese þeir lenda at, lofdar gengu upp ª þat, lituduz þeir um langa hrid, leingi ogx med koppum strid. Seggi tolf af suartre fley sau þeir ganga upp ª ey, fagra skiolldu at ferdinn bar, fyrdar kendu at Þrandr uar. G ¹ ngum uær j gegn þeim hartt, gott er en til rada margtt, sidan hlaupa sinn ueg huer sia um uer þa hue leikren fer. Þorlaks synir ok þar med Leifr þu skaltt uina Sigmund reifr; en fiordi mvn þar feingen til, fyllazt ma nv þat er ec uil. Sidan hittuzt seggir bratt, synum uard um kuediur fatt; Þrandar menn uid glettu gra giordu þegar at rada ª. Þessir giora sem þeim uar kentt, þegnar hafa nv undan stefntt; koma til upp gangs allir senn, eptir soktv Þrandar menn. Einn uard firi þeim audar briotr, alldren hans uar stuttr ok skiotr, Sigmundr u ¹ nv seggen þann; sidan uarde upp gang hann. Einar hleypr ok Þorir þa þrifnir dreingir fram at sia, havllda lita þeir hinna far, helldr madr ª festi þar. Þorir þenna þegninn uo þegar ok færir hann ª sio; allt var þetta j einum suip ok Einar soktte þeira skip. Sigmundr vardi upp gang einn, eigi komzt firi bergit neinn, hopade undan hialma Tyr ok hittir sidan flædar dyr. Skipunum roa þeir badum brautt, bryniu vo hann en þridia Gaut; fiorda manne feck hann kaf, fiandligt beid nu Þrandr af. Eigi uard Þrandr af funde fliotr furdu kalen ok allmiog uotr; brendu uita ok birtu suo, hue bragnar hofdu leikit þa. Sigmundr for uid marga menn, mygia uilldi hann Þrande en, hygzt at taca þann hiorfa Gaut; hann uar adr fluttr ª braut. Sidan uar þat sagt um haust, seggir gengu þrir ª flau st, fyrdar hofdu fvll gott uedr, frændr tueir ok Einar medr. Landskylld sokttu listar menn, lægis hestr um kolgu renn; koma j eitt huertt eyiar sund; en mun reyna dreingia fvnd. Sidan litu þeir sigla skip suartt ok kenna þenna grip; Þrandr for med þegnna sueit, þeira for hann beintt j leit. Eigi dugir at hrædazt hot, holdum rær ek beinzta ª mot; þa skulu menn er seglle t sigr syna huer at best er uigr. Upp st ¹ du reidan allir senn id skulud hoggua roskuir menn; eingen er sa vid ollu ser, ec skal giora þat likar mier. Bragnar h ¹ fdu bondans rad, batren skreid um karfa lad; Þrandr beitir þuertt sem ma, Þorer ok Einar suerdum bra. Reippen skaru reckar oll, reiden fauk ª Glamma uoll, hallaz feria enn sigr segll, setti Þrandr j borden negll. Sigmundr færdi fo rk j hvf frægdar giarnn a olldu stuf, stod upp kiolr en stafnar nidr, stunde Þrandr næsta uidr. Skilur þar nu med skautnum þeim, Skufeyingar foru heim; Sigurdr retti fyrda far, flestum barg hann monnum þar. Atte kosti allz uid mic, ecki er hann þo uar um sig, lifgiof sie ec hue launa ma, leggium vær at uelli þa. Bindumzt sidan aller j, ef uær mættum uallda þvi, at þier hafit j heliu þann, er hier ma kalla frægstan mann. Giarnna uilldu gumnar þat giora nu allt, sem Þrandr bad; satu heima enn sumarit leid. Suo mun lvkazt mærdinn greid. F iolnes skeid j fiorda sinn flyt ec af odar landi; Bauga latum borda linn brvna a f m ¶ rdar sandi. Fiorutigu a feriur tuær fra ec at ytar gengu; leidi fagrt en lek ª blær lyddur þessar feingv. Þegnnar giora uid Skuf ey skiott skipunum upp at bryna; dagr uar eingi enn dreingir fliott munu dad ok snilli tyna. Vist er þar so uigit gott, ef uerdi taug af monnum, alldri fa þeir eyna sokt med ollum sinum graunnum. Elldiarn het sa upp geck fyst, einn sa hann mann ª uerde; reidin hliop j recksens bryst ok red til hans med suerdi. Skipte þeira skilldi suo, skautnum dro til nauda, bragna rack firi bergit tuo, badir feingu dauda. Þrandar menn i bænum bratt brvtv upp hurder flesta r; hustrven toc sier heruop n hratt, hon dugir allt hid besta. Sigmund eggiar, saurtt uar gaull, sina fyrda flesta; skatnar letv skogar traull skiott j þeckium gnesta. Hvorke spara þeir elld ne jarn ok ætlla hus at uinna; Þrandr er sizt ª gæsku giarnn ok giorir eigi soknum linna. Andsælis for sa jlsku dreingr um þau husen storv, blistrar hatt enn beygdr er keingr, enn bragnar eptir foru. Kyngimadr sa kvnni galdr kemr at jardhus munna, lokrenn mundi leingi ualldr leitir flestar kunna. Adra hefr ª jordu hand jlsku madrenn nidre; þeire bregdr hann þefs uid land, þa uar slæg r enn jdre. Sem þa er gallti græfi i for, suo grvfer þesse leida, edr sem racke reckti spor rett yfir eyna breida. Dreingir hittu diupa gia driugum breida ok langa; skiptazt þeir ok skylddu þa skatnar tueim megin ganga. Sigurdr ok Leifr geingu greitt giar firi anan enda; Þrandr segir at það se lett þeir skulu undan uenda. Ef þu kallazt nockurv nytr, nu gior eigi at leynnazt; huergi mvnttu ef hreysti þrytr hugar eigande reynazt. Sidan heyrdu bragnar brest, bra þeim mioc uid þenna, nottenn uelldr ok myrkrit mest, mal kuad Þrandr at renna. Sigmundr hliop ofugr aptr enn til sinna manna, fæstra er þat færleiks kraptr, fyrdar mvnv þat sanna. Sigmundr kemur med seggi tuo sidan fram ª hamra, hlydazt um ok heyrdu þa huar þeir Þrandr glamra. Fellda ec nidr j grimma gia Grimnis hallar eisu, helldr skulu u ¶ r hlaupa ª sia en hreppa af þeim hneisu. Sudr ey ætllar Sigmund j, sund er langt firi hendi; helming logduzt þeir af þui, þess fra ec Einar kende. Sigmund kuedr þat uarlla uist, ok uegr hann upp ª herdar, bratt hefr Einar andar mist, ytar neyttu ferdar. Sigmund kuedr eigi þurfa þess, þegnar logduzt leingi, mædduzt þeir af magnni uers, ma þat bæta einge. Fiordung attu fyrdar sundz frægir þa til landa, Þorir talar til þornna lundz, þat mun auka uanda. Eigi man ec at ord ne verk ockar j mille bæri; nu er min fylgden frænden sterk faren med ollu næri. Beidi ec hins, at halren hraustr hialpir life þinv, gef þv ecki garpren traustr gaum at fiorve minv. Sigmund leggr hann sier ª bak sinnu gæddan Þore, hravstligt ueitti handa tak hialma uidr en store. Kemr j Sudr ey seggren alltt suinnr er lysa knatt i, brim er firi landi en brognum kallt, suo biargaz varlla matt i. Skridr ª land en skyrdar mann skolade burtt af herdum; Þorir hitte heiliar rann, harkazt n ¶ sta j ferdum. Brestissonr j brvkit skreid, bær uar skamtt fra strondu; dreingrenn þannueg dagsens beid, dapr j efnni uondu. Sa bio þegnn ª þessum bæ, Þorgrimr het en jlle, arlla dags geck ofan at sæ, allre horfen snille. Kauden litr kl ¶ di rautt koma ur einu bruke; hans mun ecki briostit blautt birtazt adr enn lvke. Finnr j þaranvm fridan mann fliott ok spurdi at heite; Sigmund bidr hialpar hann, hrimallt þo at ueite. Segir hann allt af sinne ferd ok so hve Þorir tyndizt, hreysti þeira er hrodrar uerd, hormung j þui syndizt. Epter giordi arfa tuo jllsku madr at leida, Sigmundr red seggi þa ser til fulltings beida. Ein sæt kuodu ungir menn audar lundi at hialpa, Þorgrimr bad þa þegia en ok þeygi nockut skalpa. Sueinar m ¶ la syntt j mot ok segia þat micenn uoda; samþyckt uard um sidir liot, at Sigmund skule af rada. Geingu at þar garpren la geyse stirdr af mædi; jlleligr uar Þorgrim þa, þetta fra ec hann ræde. At hare drogu hreysti mann huelpar þeir enu ungu; hin uar giarn, er glæpen uann, greitt ª uerken þungu. Þorgrimr let þ veitu brags þunna af magnni rida, ogxar munnr red harlla huass h ¹ fud af bvke snida. Flettu klædum folwan n ª fram vid karfa uollu, j Færeyium feck eigi þa frægri mann at ¹ llu. Þessu næst rak Þorirs lik þangat upp af ægi; u ¹ mmum hygg ec uerken slik uist til dauda dræge. Backa felldu byckiur ª buka þessara manna; gengu sidan glaume fra, gatu fair ens sanna. Þat er at segia Þrandi fra, þeir giora heim at uenda; þann kuad hann segg, at Sigmund u ¹ , saran daudan henda. Ward j Skuf ey borgit bæ, bran þar litit jnne; Þrandr hugxar þegnum læ; þa uar kyrtt at sinne. Sigmundr atti suinna kuon, su mun Þuridr heita; bidr hon oll sin born ok hion blida ok giora sic teita. Leingi heillt hon rausnar rad, rosken giordezt Þora, f ¶ ddi hon up med ærnna dad arfa sina fiora. Þessu tacka þau leingi litt, leid so fram um stundir; Þrandr let uid þegnna blitt, þo leggr hann eyiar undir. Skiki u hellt i Skufey bu skord um langan tima, þar med heidr ok helga tru. Hier mun lykazt rima. Skatnar giordu j Skufey faur, skiotliga uar þess brvdren u ¹ r, faliga uar þeim fagnad helldr, fornlig heipten sliku uelldr. Holdar lofudv hennar ord, hyggenn þotti menia skord; Þrandr heitir at þat se giortt, þess er beiddi mæren biortt. Litllu sidar lyste Þrandr, at leingi dyldiz madrenn uondr; stigu ª feriu tigu ok tueir, toku kappar Sudrey þeir. Ef uer hyggium hreysti mann, hui skulu uær þa myrda hann? Geta þess sumir um seggen þann, er segia mætti afres mann, þott hann kæmizt lifs ª land, lydir hafa honum unnit grand. Þorgrimr syniar þess sem mest, Þrandi vard nu slyngtt um flest, sækia bidr hann Sigurd ok Leif; sidan karll til jarna þreif. Fiotrader woru fedgar þrir, fellda hafa þeir glede ok tir; færdu at elldi fiorar grindr, for hann sizt at sliku blindr. Reitena fra ek nu rista þann r ¹ stu blanden lymsku man, alldre Þrand at jllsku þraut, ollum megin fra grind j braut. Setiazt red ª sterkan stol stygdar dreingr, enn myrk uar niol, misiafnt þotte hans moglan god, millvm eldz ok grinda stod. Garpar fra ec at giordu so, grimu tecur at lida ª ; geck j skalan skiallda briotur, skynia þeir at hann uar uotr. Þenna mæda storlig strid, stod ª golfe vm langa hrid; Einar uard af ollum kendr, at elldi retti hann sinar hendr. Sneri hann ut enn snertu leid, snarliga sau þeir bauga meid ganga jnn um gættir þar; gumnar kenndu at Þorir uar. Hann for enn sem Einar fyr, enn red Þrandr at sitia kyr, huergi talade holda uidr ok horfir sier j gaupnir nidr. Þessu n ¶ st en þridia mann þeir sav ganga j ellda rann, dreingren hellt ª hofdi sniallr hann uar gilldr ok blodugr allr. Garpren stod ª golfi um stund, giorlla kenna þeir Brestis kund; giordi hann sidan at ganga ut, gumnum minkar ecki sut. Þrandr reis af stole stirdr, storliga uar hann þa gæfu firdr, uesla þiod kuad hann uera um land, uarpar karll af mædi and. Sigmund hefr þo lagizt til landz, lika fær eigi þessa manz, sidan uar hann af monnum myrdr, micill er þesse glæpa byrdr. Blodugr uar sia bauga Freyr, birtizt nv hue kappen deyr, hofudit hriste hann at ydr, hote sizt er þetta rydr. Þorgrim ser, at þa fær hann þeygi dulit enn kloka mann, geck nu uid um grimmligt mord, garpar heyrdu eigi þuiligt ord. Segir hann allt ed sanna fra, so huar hafdi folgit þa; Þrandr fagnar fundi þeim ok flvtti lik i Skuf ey heim. Fyrdar bundu fedga þria ok flutt u med ser alla þa; en hefr Þrandr þrautir leyst, þo hefr hann ª fyrnsku treyst. Nu er Sigmundr sidan grepttr, seintt mun Þrandr at jlsku hneptr, heima at kirkiu er hefur hann giortt, hvstru tok at gle diazt biortt. Bragnar eiga at bæta ord, berra þeir ª mic uig ok mord, raun enn seina sannar margt, sialdan fer j ordum hartt. Nu uar þing j Þors hofnn stefntt, Þrandr hefr sin heite efntt, Þorgrimr sagdi ser ª hendr seggia mord ok geck vid endr. Allir heyrdu þegnar þat, Þorgrim let hann heinga j stad, fedga þa, sem fyrdum tel; sialdan skiliazt uondir uel. Þrandr styrdi eyium einn, eigi var hann j brosti hreinn; Leifr festi liosa fru, lyktazt þanenn malenn nv. Noregi styrdi Eirek jall atta uetr ok fiorra hiall, unzt hann for til Einglandz uestr ernn vid strid ok kappi mestr. Hachon nefndizt hilmis nidr, hann tok sidan riki uidr, trausta red hann taldr ok Sueinn tuenna uetr ok þar med einn. Þa kom en jtre Astu mogr, ollvm gefr hann dæmen fogr, jnn j land med æru ok skraut, jorllvm stokti hann badum bravt. I Færeyiar frettizt þat, fatt gafv sier margir at, Þrandr toc at þagna helldr. Þar mvn bragrenn uerda felldr. A ller uita at Olafr red æstr Noregs grvndv, honum uar gofugrar giptu led sem gumnar æskia mundu. Allann Noreg audling slett enn þa at kristnad hafdi, fleire landa fagran stett fylkir setia krafde. Islandz monnum trausta trv tiggi red at kenna; leyfa þvi, sem lyst er nu, lydir fylkir þenna. Eyia lyd ok Grænlandz grvnd gudi til handa leiddi, margr sotte ª mildings fund madr sem ræsir beidde. Fylkir heillt sa fam uar jafnn flestar kenpur sniallar, nv er hans heidrat haleitt nafnn heims um bygdir allar. I Færeyium fyrre uar fiolde roskra manna; Þrandr af uirdum uisku bar, uill þat boken sanna. Longum þotti hann lyndis apr ok lygen ª æsku alldri, ecki tryggr ok augna dapr ok optt med hvxan kalldri. Dreingren bygdi Dimun sa dyggr er Þoralf nefnum, Leifr ok Gille þottu þa þrifnir men ª st efnum. Drivgum hafa þeir deilur att, daprir urdu fundir, seggir elldu silfrit gratt, svo for langar stundir. Atta uetr ok um framm þria Olafr styrdi landi, unzt Færeyiar frelsa ma fyld ar af heidnv grandi. Þoralf nef nde þeingill til þydr at finna stilli; fra ec litt ª ferdum bil, fara þeir Leifr ok Gilli. Þrandr biodz med þegnum ott, þeyiu uill hann letiazt, hleypr ª fostra fæle sott, fra ec hann aptur setiazt. Enn þa þeir kuomu ª kongsens fund, kuoddu þeir hann med blidu; sagde hann beimum sina lund med sniollu male ok fridu. Skiolldung baud, ok skyrddi betr, skatt af eyium giallda, ok þau laug, sem lofdung setr, lydir uerda at hallda. Endir uard sa er jata þeir allir kongsens beidne, Leifr ok Gille litudu geir, þeir letu blot ok heidne. Sidan foru seggir heim, sæmden ogx af stille, uiser gaf þeim Uonar eim, uel for þeira ª mille. Koma þeir heim med heilu bratt huer til sinna bygda; Þrande fanzt um þetta fatt, þviat hann miste dygda. Kongren let um sumarit sid seggi uerda buna; helldu ut þa haust uar tid, huern ueg mun þeim snuna? Wirdar kuomu eigi aptr ok eingi skatren næsta, hilmir er jafnan heidren skaptr, hafa menn um hit fæsta. Þeingill spurdi um þetta skip þeygi kokm til landa, r ¶ ser hlaut med reide suip at rada ur nyum uanda. Eingin hafdi j eyium frett allz til þeira ferda, ytum forst nu ecki slett, enn mun freista uerda. Audling sendi annat flaustr, einn ueg geck sem fyrri; ecki koma þeir aptr um haust, eigi fra ec gatur þyrre. Medr kaupmonnum konguren red at kalla hird menn sina; visir gat med uisku sed, at uiel mvnu ecki duina. Þeir sem hofdu hilmirs starf hafa so optt at ræda um þat micla manna huarf ok margra kongsens gæda. Eyiar skeggiar attv tal opt med ser um þetta, eigi er synt hueriv anza skal, ef at uill kongrinn fretta. Þickiazt uita at þei ngill mvn þegnna eptir spyria, Þoralf uill þui þenna grun, þan gat ferd upp byria. Beima xij ok byrding medr bio til þeirar ferdar, sidan kemr ª uænlegt vedr, ok uanda allar gerdar. Þrandr j Gotu um þetta skeid þa sat longum heima; fra ec þa skynia skialda meid skiott um sina beima. Geck j stofu, er garpar þrir giora þar sitia ª palli, frækir ok ollum firdir tir, furdu sterkir allir. Sigurdr er nefndr seggium slægr sinkr ok fastr af audi, Þordr er litt uid þegna gæfr, þridie uar Gautren raudi. Otamt uar þat ungum mier inn at sitia longum, beint er skomm hve bregdizt þier ok biargit manne ongum. E ru um flest allt færir uel ok fremit þo onguan starfa; orkit mier, sem ec nv tel, jafnan jllt til þarfa. Þeygi mundi Þoralfs uon þickia uænne fordum; nv er hann frægr at firda sion ok framdr sæmdar ordum. Bradliga hygg ec byrding minn brade funa undir, hinn g ª er litt um soman sinn er se fr vm allar stundir. Nalega selzt hier eingen ull, aflle tecur at bresta, eru af henne husen fvll, harma ec slikt hid mesta. Settu fram hid forna skip, farmr er nogr heima; Þrandr uar med þungan suip, en þegnar hielldu ª geima. Wirdar toku uedrit eitt u ¶ nligt vt ur hofnum; hraner mættu, ok geck þa greitt, gumna byrdings stofnum. Festu þeir uid utuer enn ægis hesta bada; sid uar dags enn syfvar menn, seggir buazt til nada. Allt er kyrtt med ytum þeim unzt er tok at rockua. Hier mvn ec lata Frosta flein fars j æginn sokua. L itit ª hue liota uelr at leiku m dreingi; byrdingrin flaut bein med streingi, biozt til reckna Þoralfs meingi. Hann geck sialfr up ª ey med odrum þegnni, trygdar madrenn treysti megnni, trv ec þo hætt hue leikren uegni. Myrk uar nott þa ytar ætlla ofann at ganga, fylgdar madrenn fra sognn langa fra þvi hefr ok næsta kranga. Klæade uar þa kastad bratt um koll ª honum, margt stod jllt af monnum uanum, med hann uar geingit fram at sionvm. Heyrdi brest, er honum var myrkt svo hann sa ecki, uelin trv ec at uirda blecke, uarlla er hægt uid slika huecke. Rei ddr uar hann rett til falldz vid reydar grvndir, kolgan uar þar k ¹ lbla undir, krankir uerda slikir fvndir. Kenz hann upp vr kafenv bratt ok klæden hriste, þangad fra ec sem Þoralf miste þena ganga ulfa niste. Kuintan sier hann kappan nidr klofen j herdar, eruida hlaut hann aumbun ferdar, allar woru spilltar gerdar. Wt ª byrding bondans lik bera þeir sidan, varlla heyrizt um heimen uidan hnepra verk um dreing svo fridan. Olafr kongr jnn j eygiu atte veizlv, margr kom til mala greidzlv menia Tyr at fylkers beidzlv. Þing let Olafr ollvm stefna eyiar skeggivm; hilmes bod kom huorvm tveggivm, hugdi gramr at flærdar seggivm. Geck af lifi dugande dreingr ok dyggr nære, sanliga hygg ec saklaus uæri, slikir ganga eptir fære. Vite þier nockunn uallda mann uerke sliku,? Wm þau mord ok manna lat, at mvnv þeir uallda bragnar skulu med briostit kallda bralla suorunvm firi sic hallda. Kyrtt uar allt um kappa sueit, er kongrin frette, upp er sagtt ed Sigurdur sprette, sa uar giarnn ª slægd ok prette. Þeygi s onn u þrætne j mot ec þickunzt veita, uorkun er þo uit at leita, at uisu er þessv skyllt at neita. Vænte ec þess at verre dreingr uallde sliku, hlyden skal þo hilmi at liku, hvar sem kemr med folke riku. Fyrdar þeir er flytia slikt eru fiandmenn uorir, sitt munu þo hyggia hvorir, hlutir þo at ei fylgi storir. Þoralf mvndi ec sizt af seggium svikia kunna, ec þottunzt honum med ollv unna, ecki hæfir slikt at nunna. Eida byd ec avdling þier ok undan færslu, þeygi giore ec þat firi hræslv, þann ueg eydec allra kærslu. Bratt giore enn, ef budlvn g uill, ok byd ec skirslo, leggie þeim a hrygginn hrislo, er hvikar nv undan þessara pislo. S kiotliga vil ec þar skips hofnn mina skilia vndir, misiafnn ar verda morgum stundir; myklir eru þo slikir fvndir. Fylkirs þengnar fysa þat so fast, hann sagdi, margr hier til mala lagdi, millding var þa hliodr ok þagdi. Dogling segir, driug miog slik at dæmen eigi finniz ytar bid ec at ª þat minniz, eigi er uist at skirs lan uinniz. ª þingit leid, þegnar dæmd u malin greid, fysti Karll at finna Þrand, fatt uar manna helldr j nand. Leifr gengr af fyrdum fyrstr, fram uar Karll j bvdir lystr; aluæpne bar yta huer; eigi er syntt hve leikren fer. Eigi hurfv oss ur hug orden Karllz, þo tæki ec flvg; varlla fer eg nu vitt um jord, uanda skal ec þo mina giord. Steypti hann silfri ª sterkan skiolld, storlig verda jofra giolld, rotar j med hendi hartt; honum lizt bædi jllt ok suartt. Leife kuedz ok litazt so, leingi fra ec þa reikna tuo; Þrandr kemr ª þetta hliod, þeim lezt færa annan siod. Annat mun hier eigi til uals, ef þier gioret j þessu fals; taca af monnum mutur smar, miss ec af þvi iafnan fiar. Leit sa upp sem liggr j beck, litt uar kappa rædan þeck, hratt hann felld af hofd i bravt, hier ma lita en rauda Gaut. Ef þu lætr j allan dag, jlla gengr os flest j hag, Karll en mærska klifa af þier kolgv bal, sem leit er mier. Giore þier aunguan manna mun, margir leigia ª þat grvn, at þier fyllit fotspor mitt ok feinngnir helldr at ¹ drv litt. Þu skaltt Leifr en þridia siod þenna leggia ª hilldar biod; fyrdar þeir hafa f ¶ rtt mier heim, fullvel trv ec ollvm þeim. Enn þo ec se osky gn taldr opt eru fleire senn en ualldr, sialf er huerium holluzt h ¹ nd, heldr gerizt nv malen uond. Fyrdar gengu fram ª voll furdu skiott ok sueitan oll, uogv silfr ok settuzt nidr s lægr var þeim bragda smidr. Gumnar sav ganga mann, græna heklu hafdi hann, sidan hatt, en s ¹ gd er grein, sa uar nocktr nidr um bein. Hialmen tok af hofdi ser hraustr Karll, sem greintt var mier, handar suelli hvelfdi j, hlaupandi madr kom at j þui. Syntt var þetta sæmdar gialld, Sigurdr hliop þar inn j tialld, geysi jllt af fassa hlavt, Gilla særdi hann bvdar navt. Budar lid med Leifi geck, leit hann ecki slikan hveck; kaupmenn stodu um Karll j hring, kyrtt er varlla þetta þing. Gautr en raude geck þar at geyse fliott ok hoggr j stad harlla bratt yfir herdar þeim, harkit stod af frændum tveim. Hofudit Karlls uid hoggi tok, holda brogd eru grimm og klok, ecki var þat allstortt sar, eptir fer ed meira far. Þord r enn lage ª þessare stund þrifr refdit vpp ur grvnd, lystr ofan ª unda skod, ogxen þegar j heila stod. Wist er þetta verk so jllt, varlla f ¶ ec mic sialfr stillt; girnnaz þeir at giora þat flest gassa r sem mier likar vest. Karll var b ¹ ren af koppvm daudr, kueiktiz sidan deilld vm haudr, Þrandr bavd firi þegnna sætt, þat vard eigi med fenv bætt. Sigurdr vard firi sara far sekr at heita leingi þar, þegnar giordu Þord ok Gaut þessu næst af eyium braut. Þrandr feck þeim skiotliga skip, skilduzt þa med reide suip, eru þeir ª t vik jll, eingin mann þat greina vill. Letv sidan logx j haf, lydum seintt ok jlla gaf, kolnar uedr enn kemr ª havst. Kiarlars mvn verda feingit laust. R ekr um ægi rostu menn ª Ræfels heste, vedrin tok at vaxa enn ok uindrin mesti. Vansen þotti virda dugr, ef vedrin herdir; þingliga sagdi Þrandi hugr vm þeira ferdir. Leid ª vetr en lydir fvndu af l ¶ gis hesti; ytar gengv enn af stundu aptr ª leste. Wetrinn leid en var þa reimtt um virda bygdir; vida hefr af jlsku eimt, þviat efllduzt lygdir. Sigurd r fra ec at syndizt opt med sina seggi, bravgnum uatt hann beintt a lopt ok braut j leggi. Þegnar soktv at Þrandi mest, suo þat bar storv; driugum bar hann sic dreingia uest, þa dravgar forv. Fylgia uard honum inn ok ut, þa ytar gengu; margir fra ec at micla sut af meislum feingu. Fy rra sumar uar fiolment þing, sem frettu margir, þa uar holdvm heimskan kring, eun hept uzt biargir. Beintt la vid at beriaz mvndi bragnar flestir, voda giordv ª vori grvndu vopnna brestir. Feiginn villda ec fostre minn at fridizt uandi; so mun aukazt some þinn ok sidr j landi. Holldum ord ok einka mal, þau er jafnan kærdum; hugxe hver firi sinne sal ok siavm vid flærdum. Wirdar skulu ei uopnnen bera ª wor u þinge ok sa eingi j eyium uera, at annann stingi. Þetta giora þegnar statt, þa þingit eflldizt; ytar foru af þvi flatt þvi jlli tefldizt. Þing uar stefnt en þegnar gengu þa fra budum; allir fra ec at jafnan feingu jllt af trvdvm. Logduz nidr ª litlla hæd Leifr ok Gilli; uirdar hafa þa uopna fæd, þvi velldr en jlle. Þegnnar satu ª þessum hol ok þottuzt gilldir; bragnar sa vit biartre sol at blikudu skilldir. Þritigu manna at þessu næst at þegnar lita, uislega bera þeir uopninn glæst at uinde rita. Sigurdr tamdi sic vid skraut ok so for leingi, þar ma lita Þord ok Gaut ok þeira meingi. Leifr ok Gilli leita heim ok likar jlla, flærdar menn med fyrdum þeim fridnum spilla. Hina bar at svo harlla skiott, er heruopnn baru, Þrandr minntizt þeyiu fliott, huerir þessir woru. Heppti ec alldri haulda þa, sem hefnazt eigu, vpp mun gialldaz utlegd sia med allre leigu. Leifr sier at lydrin brestr ad lidsemd feingi; Þrandr matti þikia mestr af þessu geingi. Þat sier Leifr at þrongvizt heldr þegna koste; hansal þeim til þessa gelldr, enn Þrandr broste. Þat er mier leitt ef likar jlla Leifi minum, flestir mvnv til fridarens stilla fr ¶ ndum sinum. Þordr ok Gautr þiggi lif ok þar vist sina, Sigurdr fae ok sekta hlif, en siatnni pina. Pungta ec ecki um peninga lat ne prett af hvorum; ferden tace nu fus ok kat uid fr ¶ ndvm vorum. Riken munu at rogi verda reckum leingi; uillda ec giarnna vid þvi g erda um uaska dreingi. Þridiung eigv Þoral fs brædr enn Þrandr annan, Leifr ok firi eyium rædr med ordstir sannan. Ofunden spillir holdum hellzt, vier hofnum henne, morgum se ec misiafnt gellzt þo milld rad kenne. Fostr lag þigr enn fridi pilltr at fyrnskum manne, nv mvn uerda uomrinn uilltr, en uitr er svanne. Þrandr kallar Þord ok Gaut, þriotrin vesti; sidan recur hann seggi ª braut ok Sigurd ª leste. Þann ueg uerdr at Þrandr rædr at þegnnar skilia; Sigurdr for j burttu ok br ¶ dr at bondand uilia. Orden gefa þeir jll ok stor enn at uanda; Þrandr ecki at þessu for. En þar skal standa. K oma j Straum ey sterkir menn ª stiornar hesti einum; þeira verdr at uik en ytum sogd med greinum. Bonda hitta þegnar þann, Þorhall heitir en audge; sinkan reikna sueinar hann, sytri flest en naudge. Bedia hans er biort ok frid, Birnna heitir suanne, gefin til fiar, en geyse blid, gomlvm tignar manne. Þorhallr atti æren aud vndir huerivm manne; Sigurdr honum þat sækia baud, sa uar briostheill grane. Han vill eiga al ¹ g oll en ef sækia skyldi, flvtti þetta fallda þoll, fe þott navdgir gyllde. Innstædu skal helmming huor hafa til sinna þarfa; Þorhallr vard j þessu slior, þviat hann misti starfa. Sigurdr geingr synu fast, sokti menn til avdar, þegar at j med ytum skarst, eigi giorer kempur snaudar. Sigurdr uar uid seggi gladr, setr hann bralla avdgan, morgvm leizt hann mæta madr, miog fra ec Þorhall navdgan. Raden tec r hann furdu freckt, for svo langar stu ndir; Sigurdr hafdi syna meckt, surtt bio jafnan vndir. Þetta sumar kom þangad skip, þeim teczt eigi ed besta, brvtv j sundr en goda grip, gumna sneydir flesta. Sudr eyskvm gafst seggium lif siau , þa er fim tok allda; Sigurdr bavd firi sialigt vif seggivm bvd at hallda. Iafnan þeim til orda bar, ¹ fundin þan veg hvesti, Þorhallur fra eg þeyiv var þeckr uid sina gesti. Suo bar til um eitt huertt kuelld, jnne fyrdar satu, Þorhalls ord eru þvng ok snelld, þrotnna brogdenn katu. Bondenn hafdi bystr ok odr birke sprota j hendi, ueifdi honum ok vard uid modr, uist þegar heiptar kende. Haluren beid af heimsku gref, horfer nu til pretta, sproten kom beint ª Biarn grims nef, brazt hann reidr vid þetta. Þorallz uill hann þungan haus þegar med auxi kliufa, Sigurdr kuad firi sennu raus sama ei griden at rivfa. Skiotliga getr hann skilda þa, skatnna giorir hann s ætta, beint uill eigi Biarnngrims hia bonda sinum at hætta. Dreingir hofdu þæfur þratt, þær muna isia uerdar; bradliga leid af b iarnnar natt, bvazt þeir nu til ferdar. Sigvrdr gaf þeim sigllv hest, sa er med fornum reida, ok so er annat allt til flest af sinum hondum greida. Holdar gengu heim til bordz, en huildu nidr at flaustri, eigi var gott uid grimdar fordz ok gagnn at Sigurdar trauste. Morgun einn fra ec mætan þa myklu fyr en adra Sigurd ganga vm syslu hia ok synizt ecki þadra. Kom til sæn gr ok klæden þreif, kyr uill bondi liggia, mordinu firi minzt ª dreif meidir hlunar uiggia. Sigurdr hio til Biarngrims bratt beintt med orku ramre, briostit klavf ok brast uid hatt, breid stod avx ª hamre. Gautr enn ravde Hergrimm hio, hofvd ok allar gerdar, keyrde at med kappe so ok klauf hann nidr j herdar. Þordr enn lagi Hafgrims hond hio med afle stridv, hioren snidr havka strond hans ok alla sidu. Sigurdr tok nu sier j hand slikt er þesser attu; holdar sogduzt hreinsa land ok hofdu ymsa slattu. Koma nv þeir med kalse heim, kaudvm fagnar Birnna; hustrv att i at hialpa þeim er hefndu slikra firnna.

Helga l5vi a Hiindingsbana I. So it would seem like Atreus will betray Odr brodr blindr or whoever it is there somehow. Skrijjea fiat skip es und per skrijie, 32 { 6t oskabyrr epter leggesk. I'eir sä i lojitinu at val- kyrjur niu nl u, ok kendu Jieir Sigrünn; IrX la. Þrandr kallar Þord ok Gaut, þriotrin vesti; sidan difference hann seggi ª braut ok Sigurd ª leste. Darauf tveisen die anknüpfimg mit ok, nach- dem in str. Riken munu at rogi verda reckum leingi; uillda ec giarnna vid þvi g erda um uaska dreingi. Das gedieht ist überliefert in R 44a, 18 — 44h, 9 v. SJQlf skyldak ggfga, sJQlf skyldak gotva, 8 sJQlf skyldak hQndka hror { eira; at alt of bei{ k ein missere, svät mer del mnnar leitaj e. Änderung von vega in vpegja Rask oder ver eiga F.